In één munuut IK.

Kinderdroom

Als kind had ik een droom.
Ik droomde van later
om groot te zijn.
Nu dat ik dat ben
en vele stormen heb doorstaan,
op weg naar het 'grote leven',
denk ik soms, heel even:
was ik nog maar kind.

Mijn naam is Walter en ik ben net zo oud als dat ik me voel en dat verschild per dag. Soms voel ik me begin twintig maar er zijn ook dagen dat ik me sloom voel en alles langzaam gaat. Dan woel ik me weleens 105 maar er zijn ook dagen dat ik me weer een kind van 10 waan en heerlijk met m'n kinderenmet de lego speel. Leeftijd doet er dus niet toe. Ik heb niets meegenomen om aan te duiden wat mij bijzonder maakt. En toch heb ik eigenlijk alles meegenomen, namelijk mezelf. Het bijzondere van mij zit in mijn "gewoon zijn" terwijl mijn "anders zijn" onzichtbaar is. Er is geen
klik en ik ben zeker niet verliefd. Ik zie 'm liever gaan dan komen. Het is dan ook niet:

"Jij en ik=samen". Scheiden behoord niet tot de mogelijkheden. We zijn verweven in elkaar, gebombardeerd tot elkaar. Ik begrijp hem niet en hij belemmert mij in mijn "zijn". Toch moeten we dit leven samen verder. Elke dag gaan we weer de strijd aan die hij bijna altijd wint. Bijna, want soms, een enkele keer laat ik hem achter mij.

Maar ben ik dan de winnaar?

Misschien heb je het al begrepen, mijn passie, mijn hobby is mooie zinnen sparen, de dichtkunst, poëzie. Daarbij voel ik me goed, daarbij voel ik me lekker, daarbij zet ik mijn "anders zijn" even opzij, daarbij ben ik gewoon ik!