Ik heb een fantastische oma gehad. Ze is er al een hele tijdje niet meer. Ik mis 'r best vaak. Elke zondag gingen we met de hele familie bij oma op visite. We bleven dan een hele dag want bij oma was het altijd gezellig. Bij oma mocht alles een beetje meer. Oma had dan koffie of thee met een koekje. Limonade en een snoepje voor de kinderen. En voor tussen de middag had ze altijd een grote pan soep gemaakt. “Oma’s soep” noemde we dat. Mijn oma was echt een oma zoals een oma hoort te zijn. Echt een ouderwetse oma. Niet zo'n hippe oma als vandaag de dag. Die in een trainingspak, omdat ze net gejogd heeft, op het schoolplein staat te wachten op de kleinkinderen die tussen de middag bij oma een boterham komen eten. En na school mee gaat naar de hobbyclub van d'r kleindochter en 's avonds naar de voetbaltraining van d'r kleinzoon en daarna ook nog de kleinkinderen helpt bij het huiswerk maken. Oma's moeten oma's zijn. Je hoort het steeds vaker: “Mijn oma en ik kunnen het zo goed vinden, we zijn vier handen op één buik.” Of: “Mijn moeder en ik gaan vaak samen shoppen want mijn moeder is m'n beste vriendin” of  “mijn vader en ik zijn vrienden.” Gadverdamme, bah. Dat is toch niet redelijk. Je moeder is toch je moeder en je vader je vader en je oma, je oma. Dat kun je toch niet vergelijken met goede vrienden. Ik heb tenminste nog nooit een opvoedkundig standje gehad van een goede vriend of een draai om m'n oren omdat ik vervelend was. Nee, mijn vader was gewoon mijn vader zoals een vader dient. Maar was mijn vader mijn vader niet geweest. Dan was ie vast mijn beste vriend. En zo was mijn oma ook altijd gewoon mijn oma.

We zijn ook wel eens met m'n oma op vakantie geweest. Elk jaar gingen we op vakantie en dat ene jaar, half jaren tachtig ging mijn oma ook mee. Oma had nog nooit gekampeerd dus ze vond het hartstikke leuk om met ons op vakantie te gaan. Geen acht dagen. Geen week. Maar vier volle weken lang ging oma mee op vakantie naar Hongarije. Niet naast de deur dus. Na een lange reis van twee dagen rijden kwamen we op de camping aan. M'n ouders, mijn zusje en ik waren al vaker op die camping geweest maar voor m'n oma was alles nieuw. We hadden een mooi plaatsje achter op de camping. M'n ouders zette de tent neer en pakte de spullen uit. “Wil jij  even samen met oma melk halen?” vroeg m'n vader aan mij. Hij gaf me wat Forinten, Hongaars geld. “Wij gaan melk halen” zei m'n oma tegen mijn vader. Samen met oma liep ik naar voren. Er was geen winkeltje op de camping maar een klein barretje met wat tafels en stoelen waar men wat kon drinken en waar ze ook brood en melk verkochten. Nu, of liever gezegd toen was het zo dat de melk daar in zakken verkocht werd en niet in een pak. “Laat mij het woord maar doen” zei m'n oma tegen mij. “Maar oma, weet U dan wat U moet zeggen?” “Natuurlijk weet ik dat, ik ben niet dom.” zei m'n oma eigenwijs. “Maar ze hebben hier melk in zakken” legde ik haar uit. “Eine tute milch, bitte” moet U dan zegen. “Ja, dat weet ik wel”, zei m’n oma krachtig en nog eigenwijzer.” Na een wandeling over de camping kwamen we aan bij het barretje vooraan op de camping. “Ik doe het woord,” zei m'n oma nogmaals. M'n oma sprak geen woord buien de deur dus, “als dat maar goed gaat” dacht ik. “Goedemiddag”, zei mijn oma enthousiast tegen de vrouw achter de bar en ze begon een heel verhaal in het Nederlands af te steken. De barmevrouw verstond er natuurlijk niks van maar glimlachte vriendelijk. Ik gierde van het lachen. “Ik wil graag één melk hebben” zei m'n oma gewoon in het Nederlands tegen de barvrouw die het niet verstond en mij vragend aankeek. “Entschuldigung, eine milch bitte”, zei ik. “Hier drink?” “Nein, zum mitnehmen”, antwoordde ik op m'n beste campingduits M'n oma stootte me aan, zette een stap naar voren en zei tegen de barvrouw:  “Jawel, hier drinken.” De barvrouw knikte naar m'n oma: “moment bitte” en liep vervolgens de keuken in. Ik lach in een deuk, ook al omdat ik m'n oma niet mocht helpen en door haar eigenwijsheid. “Met “hier drink” bedoelt men of je hier in het barretje of aan een tafel het op wilt drinken”, legde ik mijn oma uit. “Ja, we drinken 'm toch hier op de camping” zei m'n oma geïrriteerd tegen mij. O, ik zag het al voor me. En net wat ik dacht, na een paar minuten kwam de barvrouw terug met een kopje warme melk. Ik piste in m'n broek van het lachen. M'n oma werd alleen maar bozer op mij. De bedoeling was om gewoon een zak melk te halen maar omdat oma geen hulp accepteerde en zelf het woord wilde doen en dat gewoon in het Nederlands deed werd ze niet begrepen. Vriendelijk knikte mijn oma naar de barvrouw en samen liepen we het barretje uit. “Die is dan voor je vader, die lust dat best wel. En nou ophouden met lachen”, zei ze tegen me. Het was zo komisch. Het ergste was nog dat we helemaal terug moesten lopen. En zo liepen we samen, ik gierend van het lachen en oma met een kopje warme melk, voorzichtig zodat er niet gemorst werd terug naar de tent. Halverwege de weg terug kwam mijn moeder ons tegemoet. Ik heb m'n moeder nog nooit zo zien lachen. De tranen liepen over d'r wangen. Benidorm Basterds bestond nog niet anders zou het een zeer goede grap zijn. Maar dit was echt! Toen we bij de tent aan kwamen zei m'n oma tegen m'n vader: “Ik heb voor jou een lekker kopje warme melk, dat heb je wel verdiend.” “Heerlijk moeder, daar was ik nou echt aan toe,” zei m'n vader terwijl ie mij glimlachend een knipoog gaf. 

We hebben nog een fantastische vakantie gehad. En mijn oma, dat was een fantastisch mens.

Walter