Meneer de zeikerd

Meneer de zeikerd

Meneer de zeikerd, zo relativeer ik mezelf weleens. Men omschrijft het ook wel als "moeilijke man." Is het moeilijk of gewoon duidelijk? Ik hou het op dat laatste. Ik hou namelijk van duidelijkheid. Van de week was ik het avondeten aan het voorbereiden. Wat zullen we eens bij de gebakken aardappelen, de sla en de appelmoes eten? dacht ik. Hamburgers is er altijd wel lekker bij, besloot ik. Dus fietste ik naar de winkel. Bij het schap van het vlees viel mijn oog op een kaartje waarop met grote koeienletters stond:  HAMBURGERS 0.67. Dat is lekker goedkoop. Boven het kaartje stonden een aantal verpakte doosjes met vier hamburgers erin. Natuurlijk snap ik wel dat vier hamburgers voor 0.67 niet redelijk is. Op het kaartje stond onder de grote koeienletters dan ook, wel met miniletters geschreven: per 100g. Ik moest bij de kassa dus 2.68 afrekenen. Als beroepszeikerd ging ik met het meisje achter de kassa in discussie. "Maar er hangt een kaartje bij waarop staat 0.67, zei ik tegen haar." Het meisje was zichtbaar geïrriteerd en riep een leidinggevende erbij. "Meneer, er staat duidelijk bij, per 100 g."  Over de duidelijkheid van miniletters ging ik maar niet in discussie. "Eén hamburger is 0.67, zei de leidinggevende hoogst geïrriteerd." Waarop ik weer zei: "Dan wil ik graag één hamburger voor 0.67."  "Meneer, hamburger zijn hier per vier verpakt. Je kunt niet één hamburger kopen. En vier hamburgers is 2.68. Een ander snapt dat gewoon" riep ze me toe. Twijfelde ze nou over mijn "snapvermogen?" Ik snap het natuurlijk wel en ook nog heel goed maar ik wilde gewoon even een punt maken. Waarom staat er Hamburgers 0.67 en dan in miniletters per 100 g? Dat is dus één hamburger maar één hamburger kun je niet kopen. Dat valt bij mij onder misleiding. Reclame maken voor iets wat er niet is. In zo'n maatschappij leven we. Dat heet een "lokkertje" want als je er dan toch bent dan blijft er altijd wel iets "aan je vingers hangen." Tja, en dan moet je net mij hebben; Meneer de zeikerd." Zo liep ik laatst in het centrum: "Alles voor de helft van de prijs, 50% korting op alle artikelen. Tweede artikel voor één euro!" Dat hoorde ik iemand roepen. Nou, dat zijn nog eens aanbiedingen, dacht ik. Mijn vrouwelijke kant kwam naar boven. Dus ging ik op koopjesjacht. Ik wist niet waar het geschreeuw vandaan kwam dus volgde ik het geluid en hoe meer ik doorliep hoe harder het geroep mij te oren kwam. Ik liep dus in de goede richting. En inderdaad, voor een winkel, waar kleding en schoenen verkocht worden stond een mevrouw in bedrijfskleding met het logo van de winkel haar spullen aan te prijzen. Ik waande me even op de markt waar de marktkoopman vaak op onverstaanbare wijze zijn waar aanprijst. Maar dit verstond ik goed. Ik luisterde van dichtbij nog eens naar haar felle stem en hoorde duidelijk roepen: "Alles voor de helft van de prijs, 50% korting op alle artikelen. Tweede artikel voor één euro!" Geen twijfel mogelijk. Koopje, dacht ik. Dus  ik liep de winkel binnen. In het schoenenrek vond ik een mooi paar schoenen die nu dus voor de helft van de prijs waren. Ik kocht er ook nog, als tweede artikel, een paar sportschoenen bij die dus 1 euro waren. Ik liep naar de kassa waar ik mijn aanwinst wilde gaan betalen. Tot mijn verbazing moest ik de volle prijs betalen voor beide paar schoenen. "Nee", zei ik, en ik herhaalde wat de mevrouw voor de winkel riep." "Ja, maar", begon de kassière tegen mij te wauwelen, "Dat geldt alleen voor de artikelen met een gele sticker." Ik maakte het meisje duidelijk dat dat niet werd geroepen, dat ik duidelijk iets anders heb gehoord."  Ik hoorde duidelijk "Alles" en niet "Alleen artikelen met een gele sticker." Ook deze keer kwam er een leidinggevende. Het was nota bene de vrouw die buiten zo hard stond te roepen. "Wat is het probleem?" Ik legde het precies en duidelijk uit." En dat terwijl mensen achter in de rij zich zichtbaar ergerde aan mij. "Inderdaad, alleen voor artikelen met een gele sticker" zei ze me nu duidelijk. "Dat snapt toch iedereen?!" Werd er nu weer aan mijn "snapvermogen" getwijfeld?" Maar dat riep u niet. Ik heb heel duidelijk gehoord wat u riep. Dit is misleiding" ging ik er tegen in. "Zo zou ik het niet willen noemen. Meer een leugentje om bestwil" gaf ze zelf toe. Hè????  Dus een leidinggevende, een baas, die doelbewust haar klanten op het verkeerde been zet..... is dat maatschappelijk verantwoord? Schijnbaar wel want niemand zegt er iets van. Niet iedereen is zo'n zeikerd als ik. Wat nou het stomme is. Ik heb de twee paar schoenen gewoon gekocht en het volle pont afgerekend. Wie is in dit geval dus een oen? Ik. Haarlokkertje werkte dus goed. Ook bij mij want die twee paar schoenen bleven bij mij "aan m'n vingers hangen."

Van wie ik deze zeikerige eigenschap heb? Mijn vader vertelde ooit dat, toen hij een jaar of twaalf was hij bij een winkel een reclamebord zag met erop: "Alle chocoladeletters 1 gulden" Hij heeft toen alle chocolade letters in zijn mandje gedaan en wilde die bij de kassa afrekenen voor 1 gulden want dat stond er op het reclamebordje. Natuurlijk ging het feest niet door en kon ie maar één letter kopen. De letter Z van zeikerd.

Wat dat betreft valt de appel niet ver van de boom.

van Geffen