Zeldzaam: Eerlijke en meedenkende wethouder.

Vandaag had ik een gesprek met een wethouder. Nee, niet  via via maar ik zat echt aan één tafel met de wethouder. Face to face. Nadat ik dag in dag uit, maanden, weken en zelf jaren van het kastje naar de muur ben gestuurd door al dat zogenaamde correcte "gemeentegelul" van, "Daar gaan wij niet over. Dan moet je daar en daar zijn. Ik weet het niet. Heb je al.... Ik bel terug. En weer andersom en ondersteboven en van de andere kant en maar weer niet of toch weer wel, even geduld. Wij zijn er mee bezig. Geen gehoor. Al onzemedewerkers zijn in gesprek. Welles, nietes, andere keer of volgende week. Momentje. Ik ga het uitzoeken. Er komt iemand. Ik snap u. Vandaag verhinderd. Ja, nee, misschien en vandaag maar ook weer volgende week" eiste ik, ten einde raad, een gesprek met de wethouder. Na veel vijven en zessen en heen en weer gemail met zijn secretaresse over "Waar gaat het over" werd er dan uiteindelijk een gesprek ingepland. De aanhouder wint. Tja, ik heet Walter! En vanochtend was dan het moment daar. Tot mijn verbazing had hij zich al verdiept in mijn probleem en al de nodige maatregelen voor een oplossing getroffen. Ik moest mezelf even knijpen om te beseffen dat het echt was. De secretaresse vroeg of ik een kopje koffie wilde. "Nou, erg graag. Doe maar extra sterk" zei ik. Ik zei tegen de wethouder dat ik het fijn vond dat ie met mij meedacht. "Wij zijn er voor de mensen en niet andersom al wordt daar hier nog wel eens anders over gedacht." Ik schoot in m'n lach en de wethouder ook. "Ja, zo is het." zei de wethouder. "Ze denken er hier soms veel te makkelijk over." Zo, die durft, was wat ik dacht. Maar wat heerlijk. Een wethouder die eerlijk is. Die zijn er tegenwoordig maar weinig. Toen ik hem iets essentieels vertelde aangaande mijn probleem, keek hij mij verbaast aan; "O, is dat zo? Mijn ambtenaar zei dat ie dat voor me ging uitzoeken maar heeft mij daarover niets gezegd."  Tja, dacht ik weer op mijn beurt, daar zijn het ambtenaren voor. "Eerlijk is eerlijk, ze lopen hier niet zo hard" voegde de wethouder er aan toe. Ik nam twee grote slokken van mijn koffie die de secretaresse me net had gebracht. Ik dacht toch even dat ik droomde. Een wethouder die nou eens geen hand boven het hoofd houdt van zijn leugenachtige collega's.....daar moesten er meer van zijn. "Meneer van Geffen, ik ga er mee aan de slag. Het is niet één, twee, drieopgelost, maar ik beloof u dat er aan gewerkt wordt." Waar heb ik dat vaker gehoord? Toch heb ik goede hoop en vertrouwen in deze wethouder. Ik wacht
(weer) netjes af en tot die tijd neem ik regelmatig een bak koffie. Een sterke bak! Want..... het blijft een wethouder.