2018-woord

2018-woord

Het waaide gisteren een beetje, niet zo'n klein beetje maar een hele "beet." Er werd heel wat schade aangericht door "Jan de wind." Bomen die als luciferhoutjes omvielen en boven op auto's terecht kwamen, vrachtwagens die kantelden, daken die van huizen afwaaide... een hoop ellende dus. Bij mij bleef het echter beperkt tot een tuinschilderij dat wegwaaide, een paar glazen potjes in de tuin die kapot vielen en m'n haar dat door de storm in de war zat. Ook het vliegverkeer was ontregeld net zoals de treinen die niet reden.  Toch heeft het ook iets moois opgeleverd; Hét woord van 2018 werd geboren en kunnen we toevoegen aan de Nederlandse taal. "Stormpoolen." Een oplossing om samen te rijden omdat door de storm geen treinen rijden. Vele mensen waren anderen behulpzaam om ze toch op tijd naar hun plaats van bestemming te brengen. Er voor elkaar zijn, elkaar helpen, zo hoort het. Ik draag het een warm hart toe. Hoewel ik er honderdprocent achter sta, sta  ik er niet achter dat stormpoolen het woord van 2018 moet gaan worden. Ik las namelijk vorige week een woord waarvan ik in de lach schoot en dacht, hoe komen ze erop? Het was nou echt een typisch -wij zijn doorgedraaid-  2018 woord.  Waarom kom je er nu pas mee? zult u zich afvragen. Nou, hat artikel wat ik las ging namelijk over Sylvana Simons. En tja, als je iets zegt of schrijft wat deze klaag en zeurpiet niet aanstaat, heb je zo maar een klacht aan je broek hangen. Vandaar dat ik er toch maar even over moest denken of ik er iets over zou schrijven.  Maar nu waag ik me er dan toch maar aan. Sylvana gaat namelijk met haar partij, die weer een nieuwe naam heeft,  -hoe geloofwaardig ben je dan?- meedoen met de gemeenteraadsverkiezingen in Amsterdam. Haar partij staat met name voor gelijkheid. Iedereen gelijk en niemand doet voor elkaar onder. Een hartstikke mooi streven. Alleen daarom zou ik al mijn stem uitbrengen op de partij van Sylvana. Ze moest uiteraard een aantal kandidaten hebben die op de lijst willen en deze partij mede dragen. In het kader van de gelijkheid is mevrouw Simons op zoek gegaan naar mensen die zich geroepen voelen zich kandidaat te stellen. En het is haar gelukt. Mensen van allerlei pluimage vullen haar partijlijst aan. Een hetero, een homo, een transgender, een blanke Nederlander, een gekleurde Nederlander.....tja, mevrouw Simons maakt geen onderscheid en dat is te waarderen in haar. Tot zover kan ik nog meegaan in het gedachtegoed van de partij. Hoewel ik Sylvana serieus wil nemen en niet anders zou durven, wetende wat de gevolgen daarvan kunnen zijn, werkte het wel op mijn lachspieren. Ik zag het clubje in gedachte al op een bonte avond van een bedrijfsuitje van de tweede kamer, de Village People nadoen. Die bestaan immers ook uit allerlei verschillende mensen van diverse pluimage. Maar toen ik hoorde dat mevrouw Simons ook een "genderzwerver" aan haar kieslijst heeft toegevoegd kwam ik de eerste drie dagen niet meer bij van het lachen. In 2017 kon je niet om het woord "gender" heen. Gender, wat staat voor, "ik weet het niet." Zo kwamen er woorden voorbij als genderneutraal, transgender, gendertoletten etc. Het wordt steeds gekker. En nu dan "Genderzwerver." Wat zoveel betekend als  een zwerver die niet weet waar ie thuis hoort? Maar dat is dan toch dubbelop? Dat is toch het kenmerk van een zwerver. Dat maakt een zwerver toch een zwerver? Een pleonasme, zou ik zeggen. Hahaha, kom op mevrouw Simons, ik wil iedereen serieus nemen maar het gaat hier wel om politiek. Niet om een klucht of om het Songfestival.

Waar ik mevrouw Simons in ieder geval mee wil feliciteren is dat zij, wat mij betreft, de verkiezing van hét woord van 2018 glansrijk heeft gewonnen. Die is alvast binnen. Sjapoo.

Walter