Dinsdag 14 november 2017

Mevrouw .... zal een recensie van uw boek gaan schrijven en deze zal in het zomer-nummer van het ledenblad Hersenletsel Magazine (HM-02) verschijnen. Die editie zullen wij u in juni 2018 doen toekomen.

Wat!! Schreeuwde ik in mezelf. In juni 2018! Ik was kwaad, teleurgesteld, boos, furieus. Ik voelde mij genaaid, besodemieterd! Misbruikt! Ik schreef het volgende mailtje:

Geachte mevrouw, 

Ik heb uw mail zojuist ontvangen. Het valt me eerlijk gezegd behoorlijk tegen. Ik had u laten weten dat ik een boek, "Mama, waarom moest ik vallen?" heb geschreven. Een autobiografie met gerelativeerde poëzie. Waarin ik beschrijf welke stappen ik heb moeten nemen om te komen waar ik nu ben. U wilde graag een exemplaar hebben om er een recensie over te schrijven. Omdat ik van een uitkering leef kost het mij geld om een boek weg te geven. U wilde hier echter niet voor betalen. Na lang na denken heb ik besloten u toch een boek te zenden. U garandeerde mij dat u in het eerst volgende nummer, een recensie zou schrijven en dat dat voor mij extra publiciteit zou opleveren. Toen ik gisteren de mail van u kreeg dat u graag het exemplaar alsnog wil ontvangen ben ik meteen naar het postkantoor gegaan om deze te verzenden. Ik heb zelf de kosten op me genomen,  15 euro voor het boek en 3, 90 euro portokosten. Nu krijg ik een mailtje van u dat ik pas in de zomereditie in het magazine in 2018 zal staan. Dit is verre van netjes!! Ik heb nu een boek geschreven, laat het nu aan jullie weten en stuur nu jullie het boek kosteloos toe. Bovendien heeft u mij nu de belofte gedaan om er een recensie over te schrijven en dat ik daardoor nu publiciteit zou krijgen. Nu het boek bij u binnen is draait u de boel terug. Het gezegde is: "Je moet het ijzer smeedden als het het heetst is." Ik hoor graag van u.