Dokter

Dokter

Net geprobeerd een afspraak te maken met de dokter. Ik zeg met nadruk geprobeerd. Want mijn dokter is er namelijk niet altijd. Of moet ik zeggen "altijd niet?" Nee, de dokter is er wel eens, drie dagen per week. De dokter werkt in deeltijd maar heeft dan geen tijd of het spreekuur zit al vol. Dat krijg ik tenminste altijd te horen van de vriendelijke assistente. De assistente beoordeeld of de klachten wel serieus en erg genoeg zijn. Meestal is het antwoord heel standaard: "neem maar een aspirientje." Als blijk dat de assistente het toch wel nodig acht "gezien te worden" dan heeft de dokter "nog wel een gaatje" en kan ik dezelfde dag nog terecht. Vroeger hadden we bij ons thuis een dokter en dat was ook een dokter. Als U begrijpt wat ik bedoel. Die was er ook altijd. Kwam nog aan huis als het moest. Niks deeltijdbaan maar gewoon er vijf dagen per week tegenaan en als het moest nog langer. Een dokter waar je nog gewoon patiënt was. Laatst kwam ik in het ziekenhuis. Ik moest bij de dokter zijn, een andere dokter dan m’n eigen dokter. Moest ik een nummertje trekken. Echt waar? Ja echt waar. Ik moest een nummertje trekken bij de dokter. Het melde bij de balie en een vriendelijk woordje van de assistente die zegt: "neemt U maar even plaats in de wachtkamer" is er niet meer bij. Nou is het tegenwoordig al een wonder om een assistente te pakken te krijgen. Telefonisch bedoel ik. Begrijp me niet verkeerd. Je moet je eerst door een antwoordapparaat heen wurmen waar je kunt kiezen tussen "druk één voor…druk twee voor ….tot en met druk 306 voor…." maar zolang heb ik nooit gewacht. Als je dan eindelijk je keuze hebt gemaakt krijg je niet de assistente maar een bandje aan de lijn die zegt: "U bent beller nummer twaalf, een ogenblikje alstublieft." Elf wachtende voor mij dus. Ik belde vanuit m’n eigen huiskamer wat nu als een wachtkamer functioneerde. Op tafel lag ook nog een Libelle dus het was net echt. Enfin, voor de ingang van de afdeling waar ik moest zijn stond zo’n rode roller, u kent die dingen wel, normaal staan die bij de slager. Ik grapte nog tegen de assistente die er overigens alleen maar zat om de telefoon op te nemen: "twee filetlapjes en een pond gehakt graag." Maar helaas, de serieus ogende assistente kon mijn humoristisch grapje niet waarderen. Ik trok een bonnetje. Ik had nummertje B75. Als het nummertje op het grote scherm verscheen dan was ik aan de beurt. Een soort lotto dus waarbij je eigenlijk niet op de hoofdprijs zit te wachten. In de wachtkamer staarde ik een beetje voor me uit en keek bij elke pingeltje op het scherm of mijn nummertje daar op te zien was. Ik voelde me net een klein kind dat zat te wachten totdat Pino in beeld kwam. Toch moest ik een beetje lachen om dit infantiele gedoe. Al wachtend keek ik op m’n bonnetje; B75. "Of is het de cupmaat van de assistente?" grinnikte ik in mezelf. En ja hoor, na twintig minuten langer te hebben gewacht dan dat ik eigenlijk aan de beurt zou zijn, want dat gaat zo bij dokters, soms lijkt het er wel op of ze het er om doen, alsof het hoort bij het imago van dokters, verscheen mijn nummertje in beeld: "B75, kamer 3, gang 5." Hoe onpersoonlijker kan het nog worden?  

Ik kom al een aantal jaren bij deze dokter. Althans, bij zijn voorganger. Is ie nu dan met pensioen, of is ie nu een eigen praktijk begonnen? Nee, hij was te menselijk! Nam de tijd voor zijn patiënten. Liet de mensen hun verhaal doen. Hij kende zijn patiënten. Niet persoonlijk maar hij kende het dossier. Deze dokter had passie voor z’n vak. "Het is m’n hobby" heb ik ‘m wel eens horen zeggen. Hij kwam zijn patiënten zelf uit de wachtkamer halen. Als er iets behandeld moest worden dan werd dat meteen en terplekke gedaan. Nu moet ik een nieuwe afspraak maken. Nou ja, maken....ik krijg een kaart thuis gestuurd waarop een datum staat die door de computer is geselecteerd. Op één van de dagen dat de dokter niet op vakantie is.

De hardwerkende, passievolle en menselijke dokter is vervangen door twee snelle popiejopiedoktoren die het door de directie opgelegde lopendebandeffect moeten handhaven. De assistente is vervangen door een "nummertjestrekautomaat" en de patiënt is letterlijk en figuurlijk een nummer geworden.

Ik denk dat ik de assistente van mijn dokter bel om te zeggen dat ik toch maar een aspirientje neem.

Walter