Dokter Corrie

Dokter Corrie

Van de week heb ik kennis gemaakt met het fenomeen: “Dokter Corrie.” Ik kende haar helemaal niet en wist ook niet wat ze deed. Maar een televisieprogramma bestede er aandacht aan en daardoor werd mij duidelijk wie “Dokter Corrie” is en wat ze doet. “Dokter Corrie” heeft een item in het school tv weekjournaal. Kinderen krijgen door dit journaal op een voor hen te begrijpen manier het nieuws van die week uitgelegd. Dokter Corrie, geen echte dokter maar een actrice, geeft in dat weekjournaal op een leuke, en moderne manier seksuele voorlichting aan kinderen van de groepen 8 van de basisschool. En dat gaat “te ver” vinden ouders. Sommige ouders. "Seksuele voorlichting geven is een taak van de ouders" zei een moeder. "Wij lichten onze zoon op een nette en fatsoenlijke manier voor." Vervolgens werd er aan de zoon gevraagd wat hij vind van de seksuele voorlichting die z’n ouders hem gaven. Hij antwoordde dat ie nog helemaal niet was voorgelicht. "Als hij er aan toe is dan zullen we het ‘m wel vertellen" vulden z’n vader aan. “Aan toe” Wanneer is een kind er “aan toe?” Sneller dan dat we allemaal denken. Het is niet meer zoals vroeger dat je kinderen wijs kon maken dat de kindjes door de ooievaar werden gebracht. Mijn vader zei altijd dat ik uit de bloemkool kwam. Maar dat geloofde ik niet. Waarschijnlijk bedoelde hij m’n broer. Als kind hoor je toch liever van iemand anders “hoe het allemaal zit” dan van je eigen ouders. En andersom is dat toch ook zo? Er zijn genoeg ouders die zich in allerlei bochten wringen over hoe ze hun kind moeten vertellen van “de bloemetjes en de bijtjes.” Met het schaamrood op z’n kaken verteld pa aan Jantje wat er gebeurt als Jantje een Jan word. Waarop Jantje heel nonchalant zegt: "Ja pap, dat weet ik allang hoor, ik ben al 11." En vervolgens legt Jantje aan z’n vader uit hoe hij opa word. "Nou.. uh..ja..uh, daar wacht maar even mee" zei vader die daardoor in verlegenheid was gebracht. Kinderen weten tegenwoordig veel meer dan wat pa en ma denken. Thuis heb ik helemaal geen seksuele voorlichting gehad. Internet was er niet en de televisieprogramma’s waren nog “netjes” en er kwam geen bloot in voor. Misschien na elf uur maar toen d'r tijd lagen de kinderen rond dat tijdstip allang op bed. "Ik heb alles zelf moeten leren", grap ik nu weleens. Seks was taboe. In die tijd werd daar niet of nauwelijks over gesproken en al helemaal niet met kinderen. Op school kreeg ik een boekje onder m’n neus geduwd en daar moest ik het dan maar mee doen. Niemand die uitleg gaf. Je moest het zelf “maar even” doorlezen. Natuurlijk was plaatjes kijken veel leuker dan de voorlichtende tekst die erbij stond.

Gelukkig werden in het televisieprogramma een paar fragmenten getoond van de manier hoe “Dokter Corrie" de voorlichting geeft zodat je als ouders ook weet waar je over praat en wat je “te ver” vindt gaan. "Hahaha, leuk, grappig", was mijn reactie. Niks schokkends, niet kwetsend. Dat vonden de kinderen die naar hun mening werd gevraagd hierover ook. “Het is wel giebelen in de klas”, zei een meisje. Dat geloof ik. Maar het fijne is dat het allemaal op een duidelijke en te snappen manier voor kinderen word uitgelegd en er worden ook weinig “doekjes omheen gewonden.” Tja, “het beestje word bij de naam genoemd” maar het is niet vunzig of ordinair. Ik vraag me alleen af: als tongzoenen uitgelegd word met behulp van een skelet, hoe word de daad zelf dan uitgelegd? Het is goed dat er op deze manier klassikaal aandacht aan word besteed. Alle kinderen krijgen zo op het zelfde moment het zelfde te weten daarover. Niemand meer een buitenbeentje. Dat willen we toch? Vroeger werd je op het schoolplein uitgelachen en gepest omdat “jij het nog niet wist.”

Tijden veranderen. De tijd van seksueel voorgelicht worden uit een saai en stoffig boekje is vervangen door een leuke niet-dokter die de kinderen op een leuke manier de dingen uitlegt…… die ze eigenlijk allang weten. Toch?

Walter