Gemeentebankje

Gemeentebankje

Na thuiskomst van een heerlijke vakantie waar ik de lekkere dingen niet had ontzien, je eet dan toch een beetje "anders" dan thuis, vond ik, na een bezoek aan de weegschaal, dat ik maar een paar kilootjes moest afvallen. Ik zette mijn beste beentje voor en kocht een jogging uitrusting en nam me voor om elke dag te gaan joggen. De volgende dag trok ik mijn sportieve kleding aan en begon met mijn goede voornemen. Het ging me goed af, ik voelde me lekker, ik vond het leuk en in gedachten vlogen de kilo's er vanaf. Na een uur zweten, puffen en joggen in het park ruste ik even uit op een bankje;

Ik zit op een bankje in het park en ik kijk naar het riet. Meer uitzicht heb ik niet. Achter mij voetballen kinderen op het veld, spelen tikkertje en springen touwtje.  Een mooi tafereeltje maar ik zie het niet want mijn uitzicht is enkel het riet.

Dit bankje staat verkeerdom. Dit bankje is verkeerd geplaatst. Dit moet een vergissing zijn, ging door mijn gedachte. Of is het juist zo neergezet. Speciaal voor mensen die zich "de rug willen toekeren?" of is het gewoon dom en laks? Ik hield het op dat laatste. Maar dat valt toch niet alleen mij op. Andere mensen zien dat toch ook? En niemand die daar iets aan doet! Ik kon er in ieder geval met mijn verstand niet bij dat je bewust een bankje zo neerzet. Ik pakte mijn mobieltje en maakte een paar foto's van het bankje, van het uitzicht wat je hebt als je op het bankje zit en van het uitzicht wat veel aangenamer is als het bankje andersom zou staan. Op groot formaat liet ik de foto's afdrukken zodat het erg duidelijk was en er geen twijfel over kon ontstaan. En zo toog ik, als beroepszeikerd, met mijn fotomapje naar het gemeentehuis. Aan de balie vroeg ik naar de wethouder van stupide zaken. De baliemedewerkster keek mij verbaasd aan en vroeg, alsof ze me niet goed had verstaan: "wie zoekt U?" "Iemand die me wat meer kan vertellen over domme dingen, over verkeerd geplaatste bankjes. De baliemedewerksters keek me nog verbaasder aan dan ze al deed en dacht waarschijnlijk: die man heeft ze niet allemaal op een rijtje. Maar zoals het betaamt bleef ze vriendelijk. "Neemt U maar even plaats, ik zal even iemand roepen." Ik hoopte dat ze ook daadwerkelijk iemand zou roepen die van de gemeente was en niet een GGD broeder gezien haar nog steeds verbaasde blik richting mij. Na een minuut of tien kwam er inderdaad iemand naar me toe, een jolige ambtenaar van de gemeente. "Wat is het probleem?" Ik vertelde hem het hele verhaal. Zijn antwoord: "daar ga ik niet over". Pffff, ik had het kunnen weten. Dat is nou het standaard antwoordt van de gemeente. Welke gemeente? Elke gemeente!  Of ze wijzen je naar een ander loket die je vervolgens ook weer doorstuurt naar een ander. Het bekende "van het kastje naar de muur gestuurd worden."  Ook "dweilen met de kraan open" "praten tegen dovenmansoren" "wachten tot je een ons weegt" en "vechten tegen de bierkaai" zijn allemaal gezegden die op de gemeente van toepassing zijn. Ook het, Ja, nee, misschien, weet ik niet, morgen terugbellen, geen geld, toch geld, ga ik niet over, dan moet U daar zijn, toch weer daar of misschien weer terug, ander nummer, weet ik niet, ja maar.., geen idee, kunnen wij niks aan doen, niet aanwezig, later tijdstip, morgen, misschien, niet of toch wel, we doen wat we kunnen.... zijn allemaal uitspraken waarmee gemeenteambtenaren zich er met een "Jantje van Leiden" van af proberen te maken. Ook het niet waarmaken van beloftes heeft de gemeente in haar portefeuille. Jokken dus. Enfin, desondanks ging ik met deze ambtenaar in discussie over het gemeentebankje. Om de discussie kracht bij te zette liet ik de foto's zien die het probleem verduidelijkte. Ja-knikkend terwijl hij de foto's bekeek dacht ik heel even dat hij het probleem inzag. Te naïef! "En?" vroeg hij verbaast. "Niks mis mee toch?" "Nee meneer de ambtenaar, met het bankje is niks mis..." "Nou dan, wat is het probleem dan?" viel hij mij in de reden. Het zijn van die makkelijke "er vanaf makende opmerkingen." Ik legde uit dat als ik op het bankje zit ik uitkijk op het riet en niet zie wat er achter mij gebeurd. De ambtenaar probeerde grappig te zijn door mij te vertellen dat dat bij hem ook zo is; "als ik voor me kijk zie ik ook niet wat er achter me gebeurd." "Ja meneer, erg grappig. En als U naar links kijkt.... " "dan zie ik rechts niks", vulde hij aan. "Een bankje is om op te zitten, en daar voldoet het aan. Meneer van Geffen, de mensen van de buitendienst hebben de opdracht gekregen om een bankje te plaatsen en dat hebben ze gedaan" zei de ambtenaar met een duidelijke "punt uit!"  "Maar het bankje staat..... het zou toch veel logischer zijn als..." Voorzichtig legde de ambtenaar uit dat de mensen van de buitendienst "speciale kwaliteiten" hebben. "En dat moeten we respecteren."  Natuurlijk snap ik dat en ik ben de laatste die daar geen begrip voor zal opbrengen. Maar het feit blijft dat het bankje verkeerd en onlogisch geplaatst is. "Er is toch ook nog een ambtenaar boven de buitendienst en daarboven toch ook nog een wethouder? Die moeten hen toch op hun fouten wijzen?" zei ik met alle begrip maar ook met wat irritatie. "Ja maar zo werkt het niet. We moeten deze mensen ook vrij hun werk laten doen en niet steeds maar corrigeren." "Dus als een opdracht niet goed wordt uitgevoerd door de buitendienst dan word daar niets van gezegd?'  "Inderdaad". Dus niet goed is ook goed? "tja" antwoordde de ambtenaar terwijl hij zijn schouders ophaalden. Mijn oren klapperde van verbazing. Volgens mij was dit wel de ambtenaar van stupide zaken want logica was ver te zoeken in zijn betoog. "Dus als ik mijn gemeentebelastingformulier niet logisch en dus fout invul omdat ik niet weet hoe dat moet dan respecteert U dat en dan is het goed en hoef ik niet te betalen? vroeg ik hem doelend op zijn logica. Tjonge, tjonge, tjonge....met een diepe zucht en met nog meer verbazing dan de baliemedewerksters richting mij had verliet ik het gemeentehuis.Thuis aangekomen liet ik de domme redenatie van deze ambtenaar tot me inwerken en besloot ik om een zelf maar eens een gooi te doen om gemeenteambtenaar te worden. Ik schreef een geheel open sollicitatiebrief:

Beste burgemeester,

Mag ik voor U komen werken? Geheel open solliciteer ik naar de functie van ambtenaar. Ik heb geen opleiding genoten en beschik ook niet over diploma's. Maar wat ik wel heb is: een goed hart, karakter, hart voor het werk, mentaliteit, inzicht, realiteit, flexibiliteit, ben 100% gemotiveerd, ben iemand van "een man, een man, een woord, een woord", ben integer, betrouwbaar en eerlijk.

Hopend binnenkort "aan de slag" te kunnen zodat ik de irritatie van menige burger weg kan nemen door mijn reële, logische en eerlijke werkwijze, verblijf ik,

Met vriendelijke groet,

Helaas heb ik geen reactie op mijn geheel open sollicitatiebrief gekregen. Waarschijnlijk heeft die eerlijkheid mij de das om gedaan, toch?. Nou ja, ik zal eerlijk zijn, wat dat joggen betreft.....maak van die twee G's maar twee K's. Jokken dus! Ik kan het wel. Toch een reden om bij de gemeente te gaan werken.

En uhh, dat afvallen.....ik neem wel gemeentepils.

Walter