Gezeur

Gezeur

Gisterenavond zat in naar het journaal te kijken. Ik blijf graag op de hoogte van het nieuws in binnen en buitenland. Serieus nieuws. En ja hoor, er zat ook een onderwerp in van het kaliber “het is weer zover.” De donkeren dagen zijn weer in aantocht. De blaadjes vallen van de bomen dus tijd om te zeuren. Over een paar weken komt de Goedheiligman weer in ons land. Een prachtige tijd. Vooral voor de kleine kinderen. De speelgoedwinkels maken veel reclame zodat de Sint daar het speelgoed kan inslaan voor de kindertjes. En daar zit het ‘m nou juist. In een folder van zo’n speelgoedwinkel staat een foto van een meisje die aan het stofzuigen is en naast haar staat een stoffer en blik. Vrolijk en leuk afgebeeld. Je zou het zo kopen voor je dochter. Boven het plaatje staat: "zo goed zijn als mama, dat wil jij ook." Niks mis mee zou je zeggen. Nou, daar zijn toch wel een paar geitenwollesokkendames en misschien wel een enkele heer over gevallen. Het vrouwenoverlegcomité, alleen het woord al, is in allerijl samen gekomen en heeft meteen een spoedvergadering belegd. “Want dit gaat echt te ver” vonden ze. “Seksistisch, rolbevestigend, het is een schande.” Het zou getuigen van een hokjesgeest en kinderen op jonge leeftijd aanzetten tot rolbevestigingsgedrag. Hebben die mensen niets beters te doen? vraag ik me wel eens af. Ga iets nuttigs doen! Het ergste is nog dat de desbetreffende speelgoedwinkel excuses heeft gemaakt en een rectificatie heeft geplaatst. Waarmee ze dus aan het aan-alles-storende vrouwencomité en die andere paar geitenwolsokken hun “fout” bekennen. Gelukkig was er een pedagoog met gezond verstand die vond dat de ophef hierover grote onzin is. Hij legde uit dat het spelen met een pop of spelen met lego niets te maken heeft met het gedrag op latere leeftijd. “Een jongen die nu hutten bouwt kan later goed het huishouden doen en een meisje die met haar strijkplankje speelt kan later best vrachtwagen chauffeur worden. Het zegt niets over het speelgedrag van kinderen.” Helemaal mee eens. Hoewel, ik speelde vroeger ook veel met popen en deed ze dan een luier om en ik stofzuigde ook met het speelgoedstofzuigertje van m’n zusje. Dat gedrag heb ik wel in m’n “grotenmensenleven” voortgezet. Ik ben fulltime huisvader, doe het huishouden en zorg grotendeels voor de kinderen en ga mee naar de dans of balletles. Mijn vrouw werkt, legt de laminaatvloer en installeert de computer. Niks mis mee. Een dooddoener is dan ook als mensen tegen me zeggen: “jullie hebben de rollen omgedraaid.” Hoezo omgedraaid? Het beeld van huisvader zijn is toch nog altijd heel stigmatiserend en roept vaak van die rare reacties op; “En, kan je dat?” of “O, maar dat geeft toch niet.” Alsof men medelijden met me heeft omdat ik het huishouden doe. Of: “dus jij hebt elke dag een “papadag?” O, gadverdamme! Een “papadag.” Ook zoiets naars. Heel cliché: moeder zorgt voor de kinderen en papa past op. Als mijn vrouw een dag vrij heeft, heeft ze dan een "mamadag?" Nog erger is: “jij doet de vrouwen dingen en zij de mannendingen.” Als bij ons de rollen “omgedraaid” zouden zijn dan zou het laminaat er schots en scheef bij liggen, de computer niks doen en de aardappelen niet gaar zijn. Mijn vrouw en ik doen waar we goed in zijn. Een tijdje geleden was er ook zo’n ophef over het bord wat aan het begin van een voetpad staat. U kent ze vast wel; Zo’n blauw rond bord met een man die een kindje aan de hand heeft. Normale mensen, zien dit gewoon als aanduiding voor een voetpad. Maar er zijn mensen die, denk ik, niks anders te doen hebben, en zich daaraan storen. Waarom? Omdat ze zich willen storen aan alles waaraan ze zich kunnen storen! En zoeken ook dingen om zich aan te storen. “Waarom staat daar een man met een klein kindje afgebeeld. Je moet je afvragen of dat kan in deze tijd?” zei, zo ’n aan-alles-storende trutmevrouw. “Ik zou graag zien dat daar een vrouw stond afgebeeld, dat is veel natuurlijker.” Hoezo natuurlijker? Wat bedoeld U daar mee? Ik weet een betere oplossing: het hele gezin moet afgebeeld worden inclusief hond, cavia en marmotten. Zo sluiten we niemand buiten. Niks meer te zeuren.

En nu?  Nu ga nu strijken, want niemand kan dat zo goed als papa.

Walter