Helderziende

Helderziende

Hoe word je helderziend? "Door je bril te poetsen" roept m'n vrouw weleens. Nee, ik wil serieus weten hoe iemand ertoe komt om helderziend te worden. Kun je dat überhaupt worden of ben je dat. Ik zou namelijk ook graag eens zien wat een helderziende beweert te zien. Ik zeg met nadruk "beweert" want een sterk geloof heb ik daar niet in. Waarschijnlijk ben ik daar iets te nuchter voor. Ik wil bewijs. Maar is er iets te bewijzen of is het een wereld van alleen geloof en hoop, misschien wel tegen beter weten in? Het spreekwoord luidt immers: "hoop doet leven." Het "vak" intrigeert mij en ik wil weten of de persoon in kwestie zelf gelooft in wat ie "verkoopt." Is het onzin en kwakzalverij, zoals er in de volksmond over gesproken wordt? Hoe vindt een helderziende dat het "vak" zo word bekritiseert. Het is moeilijk om een ander oordeel in te nemen over dit fenomeen dan ik tot nu toe heb. Ik ben sceptisch. Al een aantal keer ben ik naar verschillende helderziende geweest in de hoop dat ze over mij iets konden vertellen wat ze absoluut niet konden weten. Maar altijd vertelde ze "standaard" dingen die ieder mens die een helderziende bezoekt wel wil horen: "je oma heeft het goed daar boven en ze houd van je." en "je bent een goed mens." Tja, dat is makkelijk. Het zijn in mijn ogen vaak mensen die afhankelijk en wanhopig zijn die een helderziende bezoeken. Maakt een helderziende daar gebruik van? Ik wil er alles over weten. Ik ga dan ook op zoek naar een helderziende. Op internet staan er genoeg maar het is moeilijk om iemand te vinden die mij een paar vragen daarover wil beantwoorden. Het lijkt wel alsof "dat wereldje" het motto voert: "niet vragen maar geloven." Zo makkelijk laat ik me niet afschepen. Ik geef de moed niet op en ik vind, na lang zoeken iemand die me wel daarover te woord wil staan. Ik interview een mevrouw die over deze gave beschikt. Maar buiten dat ze helderziend is verteld ze me ook dat ze heldervoelend, helderdenkend en helderhorend is. Het word dus een "verhelderend gesprek". Of niet? Ik zit aan een tafeltje met een kopje koffie en om me heen staan allemaal spullen die niet echt aards zijn maar juist bij "de zweverige wereld" horen. Zonder nog een woord gewisseld te hebben weet ze wie ik ben, hoe ik heet en wat ik gedaan heb. Frappant. Maar later blijkt, zo zegt ze, dat ze altijd mijn stukjes las die ik destijds in een krantje schreef. Niks helderziend aan dus. Ik stel haar mijn eerste vraag die op mijn lippen brandt: Hoe word je helderziend? Een korte en duidelijke vraag maar van een kort en duidelijk antwoord is geen sprake. Hoe langer ze aan het woord is hoe onduidelijker en vager de antwoorden zullen zijn. Mevrouw zit in een rolstoel en verteld mij dat ze in haar jeugd invalide is geraakt. "Ik heb veel meegemaakt, ik ben door diepe dalen gegaan en op die manier ben ik helderziend geworden. Het is een stukje bewustwording van jezelf." "O, maar wacht eens even" ging door me gedachten heen. "Ik heb vroeger ook veel meegemaakt. Ik ben ook door diepe dalen gegaan. Ik ben invalide geraakt door een ongeluk op achtjarige leeftijd maar ik heb die gave niet" zei ik haar. "Je moet er voor open staan, het toe laten. En jij staat er niet voor open" zei ze alsof ze me al jaren kende. "Maar mevrouw, ik sta er weldegelijk open voor, ik wil niks liever, laat het maar komen, maar met de beste wil van de wereld: ik zie niks!" "Dat komt omdat jij je handicap nog niet geaccepteerd hebt. Je moet eerst vrede met jezelf hebben." Mijn verbaasdheid is van m'n gezicht te lezen zo zie ik in de spiegel die naast me hangt. Ze verteld me ineens, ongevraagd, dat ze geloofd in meerdere levens. Het wordt voor mij alleen maar interessanter. Meerdere levens? Je hoort inderdaad weleens dat mensen daar in geloven. "Ieder mens heeft meerdere levens, jij ook" zegt ze met verheffende stem, alsof ze mijn verbazing van m'n gezicht af wil schreeuwen. Waarop ik met mijn flauwe nuchtere humor antwoord dat ik me daar niks van kan herinneren. Maar zei zegt me dat ze haar vorig leven wel goed kan herinneren. Als ik haar vraag wat ze dan aan herinneringen heeft krijg ik daar geen antwoord op. Ik vertelde dat mijn vader op een leeftijd van zevenenzestig jaar is overleden en dat ik als ik over een aantal jaren "boven" kom onze Lieve Heer zal vragen waarom hij m'n vader zo vroeg heeft gehaald. "O, maar zolang hoef je niet te wachten hoor. Dat kan ik je ook wel vertellen, zei ze alsof ze de rechterhand van onze Lieve Heer is. Je vader was klaar. Klaar met leren. Het leven is een leerschool. In zijn vorige leven heeft hij afgesproken wat hij in dit leven wilde leren en op zijn zevenenzestigste was hij daar klaar mee. Nu begint hij aan een ander leven." Ik ga nog eens steviger op mijn stoel zitten want anders dreig ik er door ongeloof van af te vallen. Ik geloof er niks van en dat laat ik haar ook weten. Van te voren had ik haar al gezegd dat ik vrij sceptisch was en dat ik kritisch zou zijn. Al "zwevend" zegt ze mij dat het "goed" is. Dat ik dat niet hoef te geloven. Dat er meerdere waarheden zijn. En dat ik mijn eigen waarheid creëer. Het is allemaal heel vaag. Ik krijg hoe langer hoe meer het gevoel dat ze echt geloofd in alles wat ze predikt dus de vraag of ze zelf gelooft in de "onzin" die ze verkoop hoef ik haar niet meer te stellen. Die vraag lijkt me al beantwoord. "U ziet en hoort dingen die niet aards zijn. Ziet U dan echt iemand staan en hoort U dan echt iemand praten?" "Ja, ik verbaas me ook dat jij nog niet achterom hebt gekeken want daar staat al een hele tijd je vader." Mijn verbaasdheid zet zich nu om in een beginnende boosheid. Ik kijk om en begroet mijn vader cynisch met een "Hallo pap". "Maar als dat werkelijk zo is, waarom omhelst hij me dan niet? vraag ik op een boze toon." "Dat doet hij, hij omhelst je ook" He? "Maar ik voel niks!!!" "Dat komt omdat je er niet voor open wil staan." Nou breekt m'n klomp. Het wordt me nou iets te persoonlijk. Steeds legt ze de bal bij mij neer. Ik probeer m'n beginnende woede niet te laten blijken. "Maar als een overledenen tegen U praat hoort U dan daadwerkelijk een stem?" vraag ik haar. "Nee" en ze wijst naar haar hart. "Hier hoor je het, hier voel je het, in je hart." "O, ja, in dat opzicht hoor ik mijn vader ook weleens praten. Als ik vroeger "te veel hooi op mijn vork" nam zei m'n vader tegen mij: "jongen, dat gaat verkeerd." En als ik dat nu weleens doe dan "hoor" ik mijn gedachte m'n vader dat weer tegen me zeggen" is het dat wat U bedoeld? Hoofdschuddend en bijna verwijtend krijg ik een "nee" te horen. "Je begrijpt het niet."  Nee, ik begrijp het niet. Maar ik heb wel m'n best gedaan om het te willen begrijpen.

Hoewel ik op geen enkele manier kan bewijzen dat ze niet de waarheid spreekt kan ik kan ook niet aantonen dat het wel waar is wat ze beweerd. Het blijft een apart wereldje. Mijn conclusie is dat je niet moet vragen naar de "zweverige wereld' maar er in moet geloven. En ik vindt dat iedereen moet geloven in wat ie denk dat goed voor 'm is.

Walter