Hersnletsel punt uit!

Hersenletsel punt uit!

Welke woorden zal ik gebruiken om te vertellen hoe ik me nu voel: Boos, kwaad, woedend, furieus, genaaid, misbruikt, misleid!

In oktober kwam mijn boek, "Mama, waarom moest ik vallen?" uit. Een autobiografie met gerelativeerde poëzie. Ik vertel daarin welke stappen ik weer heb moeten zetten om weer te komen waar ik nu ben. Ook vertel ik hoe het is om te leven met niet aangeboren hersenletsel. Trots liet ik mensen weten dat ik dit boek heb geschreven. Hersenletsel.nl (ons wereldje) reageerde enthousiast en wilde graag een recensie schrijven over mijn boek in het Hersenletsel Magazine. Dat is een hele eer en als er mensen mee geholpen zijn of zich herkennen in wat ik schrijf zou dat alleen maar mooi zijn. Er werd mij gevraagd of ik een boek kon toe sturen. Toen ik ze netjes liet weten per mail dat ze, na het te betalen bedrag het boek zouden ontvangen kreeg ik een mailtje terug: "Wij betalen nooit voor boeken waar wij een recensie over schrijven. Wij krijgen ze altijd toegestuurd. De redactie van Hersenletsel Magazine zou graag een recensie van uw boek willen schrijven in de eerstvolgende uitgave van het ons ledenblad. Uw boek wordt op die manier kosteloos onder de aandacht van de vele lezers van het magazine gebracht. Is het mogelijk, dat wij een gratis recensie-exemplaar van u tegemoet kunnen zien? Uw reactie zie ik graag tegemoet."

Ik liet het volgende weten: 

Geachte redactie,

Natuurlijk is het hartstikke mooi als u een recensie schrijft over mijn boek en dat ik  daarmee gratis reclame krijg. Echter, ook ik heb NAH en leef door de gevolgen daarvan, van een uitkering. Dat is geen vetpot. Ook het maken van een boek heeft me een hoog bedrag gekost waarvoor ik veel dingen heb moeten laten. Het weggeven van boeken kost me dan ook alleen maar geld. Hoe graag ik dat ook zou willen...."ik ben dan een dief van mijn eigen portemonnee." In het verleden heb ik veel voor de Hersenstichting gedaan, o.a. een aantal jaren collecte gelopen. Ik hoop dan ook dat u in deze coulant wil zijn en het boek van mij te kopen waarmee u ook nog een goed doel steunt. Ik kreeg als reactie terug dat ze er echt niet voor gingen betalen. Ik had, dacht ik, duidelijk uitgelegd waarom ik zomaar geen boeken kan weggeven. Als je toch van iemand mag verwachten dat ze begrip hebben en zich kunnen inleven in een dergelijke situatie, dan zijn het toch wel de mensen van Hersenletsel.nl. Toch besloot ik, zeker na een reactie die ik kreeg van een oud-lerares van mij: "Eigenlijk zou iedereen die met kinderen of volwassenen met NAH werken of te maken hebben je verhaal moeten lezen. De notities uit het dagboek van je moeder en je eigen gedichtjes die je tussen je teksten hebt geplaatst zijn absoluut van meerwaarde.", om mijn boek toch op te sturen naar Hersenletsel.nl. Niet alleen omdat ik daardoor gratis publiciteit zou krijgen maar ook met het idee dat men daar wellicht steun aan kon hebben.  Ik liet Hersenletsel.nl weten dat ik ze het boek gratis toe zou sturen. Ze reageerde daar heel verheugd op en vertelde mij nogmaals dat ze daar een recensie over zouden schrijven. Ik deed meteen het boek in een envelop, fietste naar het postkantoor en deed het pakketje op de post. Ik stuurde Hersenletsel.nl meteen een emailberichtje dat het boek reeds op de post is gegaan en dat ze het waarschijnlijk de andere dag zouden ontvangen.

Vanmorgen kreeg ik een mailtje van Hersenletsel.nl:

Mevrouw .... zal een recensie van uw boek gaan schrijven en deze zal in het zomer-nummer van het ledenblad Hersenletsel Magazine (HM-02) verschijnen. Die editie zullen wij u in juni 2018 doen toekomen.

Wat!! Schreeuwde ik in mezelf. In juni 2018! Ik was kwaad, teleurgesteld, boos, furieus. Ik voelde mij genaaid, besodemieterd! Misbruikt! Ik schreef het volgende mailtje:

Geachte mevrouw, 

Ik heb uw mail zojuist ontvangen. Het valt me eerlijk gezegd behoorlijk tegen. Ik had u laten weten dat ik een boek, "Mama, waarom moest ik vallen?" heb geschreven. Een autobiografie met gerelativeerde poëzie. Waarin ik beschrijf welke stappen ik heb moeten nemen om te komen waar ik nu ben. U wilde graag een exemplaar hebben om er een recensie over te schrijven. Omdat ik van een uitkering leef kost het mij geld om een boek weg te geven. U wilde hier echter niet voor betalen. Na lang na denken heb ik besloten u toch een boek te zenden. U garandeerde mij dat u in het eerst volgende nummer, een recensie zou schrijven en dat dat voor mij extra publiciteit zou opleveren. Toen ik gisteren de mail van u kreeg dat u graag het exemplaar alsnog wil ontvangen ben ik meteen naar het postkantoor gegaan om deze te verzenden. Ik heb zelf de kosten op me genomen,  15 euro voor het boek en 3, 90 euro portokosten. Nu krijg ik een mailtje van u dat ik pas in de zomereditie in het magazine in 2018 zal staan. Dit is verre van netjes!! Ik heb nu een boek geschreven, laat het nu aan jullie weten en stuur nu jullie het boek kosteloos toe. Bovendien heeft u mij nu de belofte gedaan om er een recensie over te schrijven en dat ik daardoor nu publiciteit zou krijgen. Nu het boek bij u binnen is draait u de boel terug. Het gezegde is: "Je moet het ijzer smeedden als het het heetst is."

Ik hoor graag van u.