Kiezen

Kiezen

Vandaag zijn de gemeenteraadsverkiezingen en ook ik ga stemmen. Als men vraagt: "op wie stem jij?" dan wordt daar vaak angstvalligomheen gedraaid. Dat heb ik nooit kunnen begrijpen. Van mij mag iedereen weten welk vakje bij welke naam ik rood kleur. Men zegt vaak dat het toch niet uitmaakt op wie je stemt "want er veranderd weinig tot niks." Daar kan ik het deels wel mee eens zijn. Maar niet stemmen is een weggegooide stem. Hoewel ik vaak denk: wat doet mijn stem er toe. Politiek is iets waar ik mee ben opgegroeid. Mijn vader was vroeger zeer actief in de plaatselijke politiek. Als jochie van zes ging ik met mijn vader mee en deelde ik al folders uit van de VVD, zijn partij! In de jaren is de VVD bij ons thuis de partij geweest waar 'we' op stemden. Mijn vader, mijn moeder en later, wij als kinderen ook. Zo werden we groot gebracht, een stukje opvoeding. Het was zeker niet zo dat we op de VVD moésten stemmen van mijn vader. Nee hoor, daar werden we gewoon vrij ingelaten. De eerste keren dat ik mocht stemmen deed ik klakkeloos wat mijn vader ook deed, maar later ben ik me toch gaan verdiepen in de politiek. Het sprak me aan, ik vond het leuk en interessant en ik volgde veel politieke discussieprogramma's op televisie. Mijn eigen stemwijzer. En steeds kwam de VVD er als beste uit. "Mijn vader heeft dus gelijk!" zei ik tegen mezelf als trotse zoon. Ik heb altijd mijn vader gevolgd wat politiek betreft. We konden dan ook als vader en zoon uren discussiëren over politieke onderwerpen. Heerlijk. Helaas is mijn vader er niet meer en de discussie met mijn grote voorbeeld mis ik dan ook erg. Nog steeds is mijn interesse voor de politiek niet verdwenen en volg ik ieder politiek debat op televisie. Maar waren er vroeger, en in andere landen is dat nog steeds zo, maar een paar partijen waar je je stem op kon uitbrengen, nu zie je door de bomen het bos haast niet meer doordat kleine niks-partijtjes als paddenstoelen (over bos gesproken) uit de grond schieten met meestal een kijk-mij-nou-eens-belangrijk-zijn broekie als opperhoofd. En dan die gespeelde infantiele ruzies en ik-ben-het-niet-met-je-eens-gekwek. Iedereen verwijt elkaar van alles en aangifte doen tegen elkaar is populair. Kom op jongens, wees eens volwassen. Politiek is geen kleuterklas! Gisteravond was er ook zo'n debat wat ik eigenlijk graag wilde kijken maar ik heb een gezin, een vrouw en twee dochters, die dat "politiekgelul" niks interesseert. Ik kon de strijd, naar welk programma we zouden gaan kijken, niet winnen van mijn harem dus zat ik anderhalf uur te kijken naar een programma waarin twee mensen die elkaar nog nooit hebben gezien elkaar het "ja-woord" gaven. Na afloop van deze onzintelevisie schakelde ik gauw over naar Nederland 1 waar ik nog net een half uurtje kon meepikken van de één op één debatten van de politieke leiders. Hoewel ik mijn keuze al gemaakt heb vind ik het altijd interessant welke standpunten andere partijen hebben en waarom. Iedere partij heeft wel punten waar ik me in kan vindenmaar erop stemmen is vers twee. Echter, er is echte één partij in deze grote politieke vijver waar ik nooit, al was het de laatste partij, maar dan ook nooit op zou stemmen en dat is de Partij voor de Dieren! Iedere keer als ik ons Marianneke tussen die grote heren hoor wauwelen over de bio-industrie, de windmolens en het welzijn van de otter, de rups en de zeepaardjes, heb ik medelijden met haar.  Het is natuurlijk heel mooi dat mevrouw Thiemen een echte dierenvriendin is maar een dierenpartij hoort, wat mij betreft, niet in de serieuze politiek. Natuurlijk moeten we allemaal goed zijn voor de dieren maar dat hiervoor een politieke partij is is gewoon lachwekkend. Er zijn vele grotere problemen die meer prioriteit nodig hebben. Leg maar eens uit aan al die mensen die naar de voedselbank moeten dat de diertjes te weinig eten hebben. We zijn ook het enige land die zo'n partij heeft èn die zo'n partij accepteert in de politiek. En het ergste is dat er nog op gestemd word ook. Vertel dat maar eens in de sloppenwijken van Zuid-Afrika dat wij hiervoor een politieke partij hebben. Ook de andere kleine partijtjes met schreeuwende partijopperhoofden die alles maar discriminatie vinden winnen mijn sympathie niet. Ik vraag me dan ook af of ik de politiek nog serieus kan nemen.

Deze keer laat ik dan ook mijn politieke standpunten varen en ga ik voor de sympathie en die is glansrijk gewonnen door een mooi, warm, eerlijk en oprecht mens die ik het afgelopen jaar heb leren kennen: Wethouder Annemieke van de Ven in Oss.

Gefeliciteerd!