Liegen 

Mijn dochter kwam van de week thuis van school: "Pap, ze zoeken kinderen voor een leerlingenraad en ik wil me daar voor opgeven", zei ze terwijl ze met haar jas nog aan naar de kapstok liep. "Hier, kijk" en ze duwde mij het formulier wat ze mee had gekregen in m’n hand. Ik las het door. "Ja, dat is nou echt iets voor jou." Zei ik tegen m’n dochtertje. "De leerlingenraad kijkt dan of er dingen op een leuke manier veranderd kunnen worden op school. Ik vind dat leuk en dan mag ik ook meepraten over wat ik belangrijk vind." Mijn dochter is erg ondernemend. "Maar", zei ik heel vaderlijk, "Je moet dan wel eerst een pleidooi houden". "Wat is een pleidooi?" vroeg ze. Op een voor haar begrijpelijke manier legde ik mijn dochter uit wat dat is; "Dat is nou politiek. Je moet eerst gekozen worden. Daarom moet je iedereen laten weten wat jij zou willen veranderen, wat jouw plannen zijn. Dan kunnen de kinderen kiezen of ze op jou willen stemmen. Dus je moet een mooi verhaal vertellen zodat ze dat interessant vinden en in jou geloven. Het mooier maken dan wat je eigenlijk bedoeld." "Maar als ik dan iets beloof wat ik niet waar kan maken, dan lieg ik toch?" vroeg m’n dochtertje. "Geeft helemaal niks" zei ik, "als je maar gekozen word. In dit geval gaat het om "ikke ikke ikke" en moet je alleen aan jezelf denken", moedigde ik haar aan. Ik hoorde het me zelf zeggen tegen m’n dochter terwijl dat eigenlijk helemaal niet mijn manier is van opvoeden. "Zo gaat het in de grotemensenpolitiek ook.” "Liegen die mensen ook allemaal?" vroeg mijn dochter verontwaardigd. "Grote mensen moeten toch het goede voorbeeld geven? Jij hebt mij altijd geleerd dat liegen niet mag en dat ik altijd eerlijk moet zijn." Ik was blij dat mijn opvoedkundig advies was blijven hangen. "Ja maar dat heet geen liegen. Dat heet diplomatie" legde ik mijn dochter uit en kon vervolgens uitleggen wat diplomatie is.  Alle "grotemensenmoeilijkewoorden" moest ik in kindertaal omzetten maar dat deed ik graag. "Diplomatie is liegen voor mensen met een stropdas. Soms moet je wel eens iets mooier maken dan het in werkelijkheid is om er zelf beter van te worden. In dit geval is dat dus, gekozen worden voor de leerlingenraad."

Afgelopen donderdag kwam mijn dochter thuis van school en vertelde enthousiast dat ze was gekozen voor de leerlingenraad. Ze had een pleidooi gehouden. Heeft wat af staan te liegen zodat iedereen het geloofde. De meeste stemmen gingen naar haar. Liet de andere leerlingkandidaten ver achter zich. Ik ben trots op m’n dochter. "Ja pap, liegen kan dus ook heel effectief zijn!" Waarop mijn dochter mij moest uitleggen wat effectief betekent. In dit geval heeft de leugen haar gebracht waar ze wilde zijn. Een leugentje om bestwil…..voor haarzelf! Toch probeer ik mijn dochter bij te brengen dat het beter is om niet te liegen en dat eerlijkheid het langst duurt.

Zelf hou ik ook niet van leugens, nog minder van bedrog. Maar als het me zo uitkomt dan doe ik het lekker toch.

Walter