Niks 

Waarom, waarom zij wel en ik niet? Ik knok er ook al jaren voor. Waarom is het mij niet gegund? Wat? Om bekende Nederlander te zijn!

Laatst zag ik een programma op televisie waarin een aantal mensen een paar weken moeten zien te overleven op een onbewoond eiland. Allemaal bekende Nederlanders! Bekend, waarvan? Er waren er twee bij die ik wel eens op tv iets had zien presenteren. De rest was mij totaal onbekend. Ik vroeg nog aan m’n vrouw of zij de dame in bikini en de heer in zwembroek die daar over het eiland huppelde kende. Maar ook zij had geen flauw idee. Kan iedereen zich zomaar bekende Nederlander noemen? Wat moet je daarvoor doen of niet voor doen? Vroeger moest je iets kunnen om in de televisiewereld iets te zijn. Ik keek vroeger naar de Soundmixshow en de Honymoonquiz, met presentatoren die hun vak verstonden. Grote namen. Entertainers die het televisiekijkend publiek vermaakte. Ik keek naar “Medisch Centrum West” en “Dagboek van een herdershond” met gerenommeerde acteurs. Acteurs die acteurs waren. Tegenwoordig hoef je niks te zijn, niks te kunnen. Een mooie kop of een grote voorgevel is al genoeg om in een soap te spelen en je acteur te noemen. Neem je nikskunnende zus, broer of zoon mee naar de producent en wellicht krijgt die dan een eigen programma of word in een soap geschreven. Een bekende achternaam geeft je “niets kunnen” al een naam.

Helaas heb ik geen vader, of zus in de televisiewereld. En ook m’n broer heeft in deze showbizzwereld niets te zeggen. Niemand die voor mij als kruiwagen kan fungeren. Toch heb ik nog een klein beetje hoop. Ik kan namelijk ook niet veel of is “niet veel” nog te veel? In dat geval kan ik ook heel goed niks. Ik wil ook een realitysoap! Ik zal beloven dat ik dan niks doe en ga met m’n kl…. op de bank liggen en commandeer m’n vrouw. Goed voor de kijkcijfers. Ik wil ook naar een camping in Frankrijk met camera’s op m’n snufferd en honderden gillende meisjes om me heen omdat ik niks ben en niks kan. Waarschijnlijk worden die meisjes later ook allemaal bekende Nederlanders en gaan ze op zoek naar zichzelf in India. En vragen ze zich af of er meerdere zonnen zijn op de wereld. Ik wil ook een eigen talkshow waarin ik echte bekende Nederlanders interview maar dan wel met wat intelligente vragen. Of is dat te veel? Zit het televisiekijkend publiek van tegenwoordig daar niet op te wachten en wil men alleen maar lachen om, en kijken naar de stupiditeit van de nikskunnende medemens? Ik wil ook mijn niet-zang kunsten ten gehore brengen en door een nietskunnende jurylid laten beoordelen. En o ja, ik kan ook nog een beetje niet-gitaar spelen misschien helpt dat? Ik wil handtekeningen uitdelen terwijl ik niet eens schrijven kan. Ik wil een reisprogramma met iemand die mij chauffeurt want ik ken alleen de plaats waar ik geboren ben en de feesttent op de hoek waar ik elke avond ga feesten. Behalve als ik die avond werken moet in Hilversum. Waar ligt dat? Alsjeblieft, ik wil ook bekende Nederlander zijn. Maar ja, ik hoef niet op zoek naar mezelf want ik weet heel goed wie ik ben. Ik ken de etiquette van het leven. Ik praat met twee woorden. Ik weet waar ik het over heb. Is dat mijn valkuil?

Vandaag is de dag dat mijn vrouw en ik elkaar zoveel jaar geleden leerde kennen. “Je bent mijn allesie” zei m’n vrouw tegen mij. Ik ben dus toch wat. Geen kans dus om bekende Nederlander te worden. En toch heb ik iets. Iets niet wat mij bijzonder maakt…. Nieuwsgierig? 

Binnenkort op televisie, realitysoap: "Walters bijzondere niks"

Walter