Op goed geluk

Op goed geluk

Afgelopen zaterdag heb ik gekeken naar het afgestofte en in een nieuw jasje gestoken, "Op goed geluk." Niet de assistente van dokter van der Ploeg hielp de kandidaten hun liefde te vinden maar het presentatiestokje werd overgenomen door de zichzelf ontzettend leuk vindende Gordon. De man die niet zo lang geleden vele kijkers wist te trekken met zijn programma "Gordon gaat trouwen maar met wie?" Terwijl iedereen trouw elke week op het puntje van zijn stoel zat om te kijken met wie mister "ik ben leuk" in het huwelijksbootje zou stappen wist meneer Gordon vanaf het eerste moment dat het allemaal fake was. Hij speelde zijn oprechtheid, hij speelde de emotie en de tranen in zijn ogen, die de kijker zag waren ook niet echt. Als je door zijn neptranen heen keek zag je duidelijk de dollartekens in zijn ogen waar meneer voor ging. Zo schoof hij uiteindelijk niet een ring om zijn vinger maar wond hij half Nederland om zijn vinger. Alles voor de centen moet de jolige Gordon gedacht hebben. En alles voor de kijkcijfers dacht de producent. Want geproduceerd en helemaal uitgedacht was het programma wel. In eerste instantie was dit programma aangeboden aan de valse nicht van Gordon, zoals hijzelf zijn maatje noemt. Deze, -toch ietwat bescheidener van aard zijnde- collega, zag er vanaf waarna Gordon ook dit stokje, waar heel veel geld aan hing, overnam. Dat daarmee de kijkers en de mannen, die zich aanmelden voor het programma uiteindelijk werden besodemieterd, deerde hem niet. Het geld is binnen, moet hij lachend gedacht hebben. En nu presenteert hij dan op zijn geheel eigen Gordon-wijze het ooit zo populaire datingsprogramma.  Uit nieuwsgierigheid  en een beetje uit nostalgie keek ik het programma en met mij meer dan een miljoen mensen. Tja,als iets nieuw is wil iedereen het zien. Ging het er vroeger nog serieus aan toe, draaide het om de kandidaten en was de -bij alle in het geheugen gegrift staande zinnetje "op goed geluk" wat door Carry Tefsen op haar eigen ludieke manier werd uitgesproken,- allemaal echt en oprecht gemeend, nu is het de grote Gordon-lach-show en zijn de kandidaten niet meer dan figuranten.  Ook in dit leuk aangeschreven programma van weleer worden de kandidaten door de,-altijd om zich zelf lachende- presentator voor gek gezet. Ik vraag me af, willen de kandidaten dat zelf, wetende dat ze deze lachebek niet de baas kunnen zijn? Het antwoord is ja, dat willen ze zelf. Ze zijn dan toch even op tv geweest, hun eigen one minute off fame. Eén advies voor de kandidaten......voor de liefde moet je niet bij Gordon zijn.

En.....wie het laatst lacht lacht het best en dat is Gordon zelf, met dollartekens in zijn ogen.