Vreemdgaan

Vreemdgaan

Ik heb altijd geleerd dat je geen dingen kapot moet maken. Al helemaal niet van een ander. Dat leer je op de kleuterschool al. Iemand aanmoedigen om iets kapot te maken is ook niet fair. In grotere hoedanigheid is het zelfs strafbaar. Maar nu is er een website die aanmoedigt om vreemd te gaan; “Heb je een goed huwelijk maar wil je toch een keer iets anders en vind je dat monogaam wel erg monogaam is…” etc. Nu zijn er talloze websites van dit soort….pulp, maar de discussie die ik laatst volgde op televisie in een of ander praatprogramma was of er reclame voor deze website gemaakt mag worden. Reclame is net zoveel als "iemand aanzetten tot." In dit geval vreemdgaan. En daarmee wordt dus een huwelijk kapot gemaakt. Mag dat? Een Belgisch seksuologie zag er echter geen kwaad in;  ‘Elke dag bloemkool is ook niet lekker’. Er zat ook een vrijgezelle meneer uit de achterhoek aan tafel die zich mengde in de discussie; “Ja, vreemdgaan, dat lijkt me wel wat?” zei ie met z’n tukkersaccent. Een vrijgezel die vreemd gaat? Dat is vreemd! Iemand uit het publiek vond het  een “uitstapje.” Een dubbelzinnige opmerking. Hij had z’n “uitstapje” opgebiecht aan z’n vrouw en was nu ook uit z’n huwelijk gestapt. Thuis hebben we het wel eens over dit onderwerp: “kijken mag” zegt mijn vrouw dan, “als je maar thuis komt eten.” Waarop mijn dochtertje heel onschuldig zei: “maar papa, jij hebt toch ook wel eens bij de buurvrouw gegeten?” “Ja een boterham met pindakaas” grapte ik en stiekem dacht ik: “O,  hou toch je mond.” Vroeger dacht ik echt dat vreemdgaan iets met eten te maken had: “Buiten de deur eten”, “van twee walletjes eten” Vreemdgaan doe je toch alleen als je huwelijk niet goed is? Of is dat een naïeve gedachte? Natuurlijk weet ik wel dat vreemdgaan veel voorkomt maar ik ken echter niemand die “buiten de pot pist.” Ja, mijn ex-vriendin ging vreemd. Het leuke daaraan was: “ik was de vreemdeling!” Ik ben geen man die vreemd gaat. Dat zegt natuurlijk iedere man maar in mijn geval is het echt zo. Ik heb al jaren een contract met m’n vrouw. Een huwelijkscontract. Waarin we destijds allebei onze handtekeningen hebben gezet onder de belofte dat we in voor en tegenspoed bij elkaar blijven. Tot de dood ons scheidt. Of is het zo dat in de hemel een huwelijk gewoon doorgaat als beiden geliefde tegelijkertijd het aardse voor het eeuwige verruilen? Een eeuwig huwelijk! In dat geval kan ik me wel vinden in die website. “Men wordt steeds ouder en om dan een jaar of zestig dezelfde partner te hebben…. Je wil ook wel eens wat anders” zei de Belgisch sexkenner met gemak als of ze over een paar schoenen sprak die niet paste en ging ruilen in de winkel. De discussie zette mij ook aan het denken; misschien is het ook een oplossing om in een huwelijkscontract een clausule te zetten dat als “je iets beters kan krijgen” het contract open gebroken kan worden. Net zoals bij voetballers die in hun contract hebben staan dat als er een mooiere club komt ze “mogen vertrekken” zonder afkoopsom. Het staat dan zwart op wit en dat voorkomt ook een hoop rompslomp, getouwtrek en welles-nietesspelletjes.

De enige reclame die mijn vrouw maakt is: “kijken mag.” Ik geef m’n ogen dan ook “ruim de kost.” Want van websites heb ik "geen kaas gegeten."

Walter