Zie je wel dat ik het kan!!

Zie je wel dat ik het kan!!

Mijn hele leven beklim ik al "De ladder van het leven." Iedere keer weer een stapje hoger.  Hoewel ieder mens misschien wel zo'n ladder des levens beklimt is het voor mij extra moeilijk geweest. Hindernissen die ik moest wegruimen, obstakels die in de weg stonden maar vooral de strijd aangaan tegen wat ik bij me draag, mijn handicap! Toen ik net aan de levensladder was begonnen werd ik er, door hele nare omstandigheden, vanaf gegooid. De kans dat ik ooit nog maar één tree zou bestijgen was er bijna niet. Mijn "ladder" werd door "anderen" aan de kant gezet en men keek voor mij naar een andere oplossing. Dat wilde ik niet. Heel eigenwijs pakte ik mijn ladder weer terug en ben 'm gaan bestijgen. Ookal werd er gezegd dat ik dat niet kon en "beneden" moest blijven, wilde ik bewijzen dat het anders kon dan iedereen verwachtte. Proberen was een vies woord, zo vond ik. Ik zei dan ook altijd: "Probeer nooit iets te proberen maar ga ervoor, het kan hooguit mislukken." Inmiddels heb ik vele stappen op de ladder gezet en kijk ik met bescheiden trots terug hoe hoog ik al ben gekomen en zwaai ik met een lach naar beneden naar iedereen die zei dat het mij niet zou lukken. Inmiddels komt de bovenste tree inzicht. Daar wil ik komen, daar wil ik zijn! Hoewel ik mezelf nu een dikke 8 plus geef wil ik natuurlijk ook die andere twee traptreden van de levensladder bestijgen. Ik heb immers bewezen "dat ik het kan."

Sterk touw

Mijn leven hing aan een zijden draadje.

Ik heb gevochten voor wat ik waard ben.

Ik vecht nog steeds, elke dag een beetje.

"Mij krijgen ze niet klein."

En dat zijden draadje,